Sa Pagpasok ng 2012

Maraming mga bagay ang nangyari sa akin nitong nakaraang taon lalo na sa aspeto ng trabaho. Marahil ay masasabi kong kahit paano ay nag Mature ako in the sense na alam ko na ngayon na kaya kong dumiskarte at tumayo sa sarili kong paa. Sa aspeto naman ng pamilya at pribadong buhay, masasabi ko naman na naging ok ito at sobrang ipinagpapasalamat ko iyon sa maykapal kasama na rin ng lahat ng biyayang ipinagkaloob niya sa amin. Sinabi ko sa sarili ko noong pagpasok ng 2011, kahit ano ang mangyari!! Kaya ko ito at kailangan kong kayanin dahil tiwala ako sa kanya at sa akin.

May mga taong nawala at dumating at sa kabilang banda naman ay may mga taong nanatili sa akin nitong 2011. Gusto kong ipabatid ang aking lubos na pasasalamat sa mga taong naging bahagi ng aking buhay at nagsilbing suporta sa aking paglalakbay nitong nakaraang taon. Binigyan nila ako ng lakas at pag-asa one way or another. Para naman sa mga naging kontrabida sa buhay ko? Hehe,  Ako ay lubos ding nagpapasalamat sapagkat dahil sa inyo ay nasubok ang tatag ko at ang pasensya sa mga sitwasyon. Aking sasabihing, wala akong pinagsisisihan sa lahat ng mga desisyong aking ginawa at akin pa itong ipinagyayaman  sa ngayon. Si mau ay naging bagong mau dahil na rin sa mga desisyong ito. Dahil diyan? I am proud of myself! Oha!! Gumaganun?? Heheheheh.

Katulad ng aming panalangin kaninang madaling araw, sana’y bigyan pa ang aming pamilya ng tatag at pagpapala upang maibahagi rin namin ang kung ano ang meron kami sa mga nangangailangan. Wala ng mas hihigit pa sa kayamanang pisikal kundi ang kayamanang galing sa puso, agree ba? AT!!!! Sana’y mailayo kami sa mga sakit at masasamang elemento (sana po). 

Sa pagpasok ng 2012, marami na naman ang mga maglalabasang hula at mga prediksyon na mangyayari. Pero normal naman un eh na meron talagang mga mangyayari kahit na hindi pa hulaan.  Tayo ay dapat na tumingin sa positibong bahagi ng lahat at hindi sa negatibo. Hindi ko sasabihing pagiging epokrito ang pagpilit na isaloob ang positibo, bagkus kailangan kasi nating gawin iyon upang maganda ang enerhiya na papasok sa ating sistema pag ginawa at inisip natin yun.

Heto na! 2012 na.. good luck sa ating lahat! Ako ay patuloy pa ring magsusulat. Magsusulat at magsusulat dahil ang pagsusulat ang isa sa aking pinakamamahal na gawain. Happy New Year mga repapeepz!! Pagbati mula sa aking trap.. patuloy lang na ma-trap dito ha…SALAMAT!!!

Paskong Pilipino (alay sa mga OFWs)

Pasko na naman sa Pinas! At masaya na naman ang pakiramdam dahil nakikita ko na naman ang mga bagay na minsan sa loob lang ng isang taon ko nakikita. Katulad na lamang nito ang mga Christmas Tree at parol na sumisimbolo sa kapistahang ito ng Kapanganakan ni Hesukristo ng ginugunita natin. Ano nga ba ang kaibahan ng Pasko dito sa Pilipinas sa Pasko sa ibang bansa? Malamang ang maiisip ninyo ay ang tagal ng selebrasyon hindi ba? minsan ay naiisip ko na nga rin na “teka parang OA na ha” hahaha. Pero katulad nga ng lagi nating sinasabi pag may nampupuna sa atin “kanya-kanyang trip lang ‘yan! Walang basagan!”

Ang himig ng pasko ay nagsisimula sa atin pagtapos na pagtapos ng Undas. Makakarinig na tayo ng mga kantang pampasko at makakakita na tayo ng mga mangilan-ngilan na palamuti sa mga bahay at establisyemento. Ito ang kaibahan ng paskong Pilipino na tiyak kong mamimiss ko kung sakali mang mangibang bansa ako. Sino ang hindi nakakaalam ng puto bumbong, simbang gabi, carolling ng mga bata sa kalye na iba-iba iba naman ang letra ng mga kinakanta.. hahaha. wala ng makakahigit sa saya at pakiramdam ng Pasko sa Pinas.

Akin itong inilahad upang bigyan ng inspirasyon ang ating mga kababayan sa ibang bansa na balang araw ay dito na sila magpapasko. Iba pa rin ang pasko sa Pilipinas, pero dahil nga sa hirap ng buhay ngayon mga kapatid…wala ng hihigit pa sa sakripisyong ginagawa ninyo upang mas lalo pang maging maganda ang pasko ng inyong mga kama-anak dito sa Pilipinas. “Toast” para sa inyong lahat na mga nandiyan sa ibang bansa na magpapasko ngayon.

Para naman sa mga naiwang kapamilya dito sa Pilipinas, nandiyan ang Facebook, YM, at Skype… kumunekta na kayo sa espesyal na araw na ito. Iparamdam ninyo ang ligaya ng pasko sa ating mga mga mahal sa buhay na nasa ibang bansa.  Kahit gaano kahaba ang preparasyon natin sa darating na pasko, walang hihigit sa kahit na saglit na minuto o oras na pakikipag-usap natin sa nawalay na mahal sa buhay.

Maligayang Pasko at Manigong Bagong Taon.

Ang Pag-Ibig ay “Choice”

Ang pag-ibig ay isang pakiramdam na sobrang hirap ipaliwanag at marami ang maaring ipakahulugan base sa taong nakadarama. Maraming uri ng pag-ibig na iba-iba ang pinatutungkulan at lahat ng ito ay sinasalamin ang isang regalo na ipinagkaloob ng Panginoon, ang makadama ng pagmamahal. Maaring pagmamahal sa pamilya, kaibigan, kalikasan at sa espesyal na taong darating sa ating buhay.  Ngunit sa mga nasaad, minsan hindi natin namamalayan na ang napakagandang bagay na ito ay nagiging masama na dahil sa pakahulugan na ibinibigay natin dito. Nandiyang may nakakapatay dahil dito, may nakikipag-away, may nagpapakatanga at may nagiging obsess.  Marahil sa paglipas ng panahon ay sobrang nagiging kumplikado ng mga bagay pagdating sa Pag-Ibig na laging may kaakibat na sakit o saya.

Para sa akin, ang pag ibig ay isang “choice” at sa ingles ay masasabi ko ngang commitment na dapat na natin tanggapin lalo na sa aspeto ng pag-asawa. Kapag pumasok ka na diyan, ito ay hudyat ng isang buhay na kasama ang taong napili mo. Kaya nga tayo may estado ng pagpili para habang nandun tayo sa sitwasyong iyon ay matutunan nating pag-aralan ang lahat ng mga bagay sa taong minahal natin.  Sapagkat’t pag naitali ka na sa kanya ay ang susunod na kailangang gawin ay tanggapin ang mga pagkakaiba na meron kayong dalawa.  Iyan ang ideal na dapat mangyari upang maiwasan sana ang hiwalayan na kalimitang nangyayari sa atin ngayon. Ang kasala ay dapat na nirerespeto katulad ng pagrespeto mo sa Panginoon natin dahil ito ay isang pangakong binitiwan sa harap niya. Marahil kung hindi pa kasal, maari pang gawin ang mga bagay na naisin na gawin, pero kung nakatali na? Hindi na natin kailanman puwedeng sirain iyon lalo na kung gawa lang din ng tao ang pagkasira (alam kong alam niyo ang ibig kong sabihin).

Subalit, oo! Alam ko ang mga nasa isip ninyo. May mga pagkakataong hindi ko puwedeng husgahan ang ilan dahil marahil ay may napakabigat na dahilan. Sa mga pagkakataong iyon, bahala na siguro tayong mag tancha ng mga bagay-bagay ngunit bandang huli dapat ay uuwi pa rin ang puso at isip sa taong pinili mong mahalin habambuhay kasama ng mga supling na naghihitay sa iyong pagdating. Sana’y kung magagawaan pa ng paraan ay gawin natin para sa pamilya at sa mga anak. Nakakalungkot lang kasi na minsan nakakarinig ako ng mga katagang “nagiging losyang na kasi siya kaya parang nawala na ang gana at pagmamahal ko sa kanya”.  Hindi ito dahilan, dahil kasabay ng pagsasabi mo ng “oo” sa altar ay ang pagtanggap mo nga sa lahat ng mga magiging kahinatnan.  Hindi rin tamang gamitin ito ng mga tinatawag na pangatlong partido para i-justify ang pakiki-apid sapagkat nang nagsimulang nagmahalan ang dalawang taong iyan ay wala ka naman sa eksena.

Love is a choice and you have to stick with it, hindi siya joke na dahil lang sa tawag ng laman. Ito ay masasabi kong bokasyon na kailangan nating paghusayan at alagaan habambuhay. Naniniwala ako na pagdating ng pagtanda ng mga mag-asawa, mas lamang na ang pagkakaibigan kesa kahit anu pa man. May mga pagkakataon na unti-unting mawawala ang alab ng pag-ibig pero sa kabilang banda ay tumatatag ang pagkakaibigan ng dalawang pusong pnagtagpo ng pagkakataon, companionship na hanggang sa huli tayo ang magkahawak ang kamay at walang bibitaw. Para tapusin ang aking naisulat, iiwan ko ang quote sa ibaba…sana’y isapuso natin ang kahulugan ng pag-Ibig. Tayo ay may kanya-kanyang opinyon ukol sa kumplikadong paksang ito, ngunit isang bagay ang sigurado ako.. ako, ikaw, siya, tayo ay nakakaramandam ng pagmamahal.. bahala na tayo kung ano ang gagawin natin sa regalong ito.

“Love is always patient and kind; it is never jealous, love is never boastful or conceited; it is never rude or selfish; it does not take offense, and is not resentful. Love takes no pleasure in other people’s sins but delights in the truth; it is always ready to excuse, to trust, to hope, and to endure whatever comes. Love does not come to an end.”

Serbisyo Publiko

Maraming nagsasabi sa atin na dapat igalang natin ang ating mga opisyales at mga kapulisan sapagkat sila ang mga nasa kapangyarihan. Sila ang nasa kapangyarihan? hmm slighly true, igalang? depende. Nakakalungkot mang isipin pero marami sa atin ang hindi nakakaintindi ng tinatawag na serbisyo publiko. Bilang isang kawani, opisyal, pulitiko, militar o pulis sila ang dapat na magpatupad ng batas at maging mabuting halimbawa sa mga mamamayan. Hindi sila nakahihigit sa atin sapagkat kaya sila nandiyan ay dahil sa pagprotekta sa interes natin. Nakikita ko ang pagmamalaking ito sa mga balita na napapanood ko sa TV, "Isang Pulis, nanutok ng baril!" o kaya naman "Isang mataas na opisyal ng Pamahalaan, nagnakaw ng ________ halaga". Sasabihin ng karamihan sa atin, "wala tayong magagawa, pulis kasi eh o kaya naman pulitiko". Pero kung alam mo ang karapatan at ang tungkulin mo bilang isang mamamayan, hindi ito ang magiging pananaw mo. Hindi ko sinasabing alipin natin sila, pero ang pagsumpa sa serbisyo publiko ay isang bagay na sagrado sa mata ng lipunan at Diyos. Ang mga taong talagang gumagawa nito ang talagang dapat na ginagalang, pero ang mga taong tumataliwas at nagyayabang sa posiyon nila ay dapat lamang na barahin at kwestyunin. 

Sunod-Sunod na Kamalasan

Magandang araw sa inyong lahat na mga giliw kong mambabasa (kunwari marami kayo! hahahha). Ngayon ay linggo na naman kaya ako ay malayang makakapagsulat ng aking mga saloobin at kuro-kuro sa munti kong blog na ito. Ano ba ang pwede kong maisulat? alam ko na! let me share something with you. Naranasan niyo na ba yung pagkakataon na parang sunod-sunod ang mga hindi magandang bagay na nangyayari sa inyo? Halimbawa na lamang nito ay maaga ka naman umalis sa bahay, pero na late ka dahil sa traffic tapos pagdating ng office ay nagkaroon ka ng moment sa trabaho mo na dahilan para mabadtrip ka ng husto. Actually, alam ko naman ang sagot sa tanong ko sa inyo, kinoconfirm ko lang.. hehe.. malamang oo ang sagot niyo.

Kung ako naman ang tatanungin niyo? ay maraming beses na. Tipong parang maling side nga yata ng kama ang nabangunan ko. Sunod-sunod na mga kapalpakan ang nagaganap na parang maiisip mo na lang "ano ba??? bakit ganito ang nangyayari? puwedeng tama naman ang mangyari? lahat na lang mali". May pagkakataon pa nga na halos mangiyak-ngiyak na ako kasi parang lahat na lang mali at gusto ko ng matapos ang araw para magkaroon na ako ng bagong panimula kinabukasan.

Minsan may nangyari pa nga na after ng traffic Jam, na late ako tapos may meeting pala at napahiya ako sa meeting dahil late ako. Idagdag pa diyan na meron kaming escalation na sobrang nagpangarag sa akin na to the point na gusto ko ng sumigaw dahil may gumagatong pa. Haaaay, ganyan ang buhay pero kahit mahirap ay kailangang matututunan pa rin kung paano ang dapat na gawin at maramdaman para alam na natin kung paano malulusutan balang araw. 'Ika nga "this too shall pass..inhale..exhale"

Ikaw? ano ang istoryang series of unfortunate events mo? hehehe

Ngayong Maulang Gabi

Wala akong magawa ngayong gabi kaya naisipan kong magsulat na lamang. Sa labas, sobrang lakas ng hangin.. hudyat na nga rin kasi na papalapit na ang Pasko kaya simoy na niya ang naaamoy ko. Samahan pa ng pagbuhos ng ulan ang malamig at malakas na hangin. Hindi ko alam pero kakaiba ang pakiramdam, masyadong malamlam pero hindi naman ganun kalungkot, tama lang.. kaya nga hindi ko maintindihan. Isa na namang kakaibang gabi sa buhay ko, at alam kong lahat naman kayo ay nakakaranas ng ganitong pagkakataon hindi ba?

Naalala ko tuloy ang isang nabasa ko sa magazine, sinabi ng "featured" celebrity na hindi siya naniniwalang ang ulan ay dapat ma-kunekta sa kalungkutan. Para sa kanya, ang ibig sabihin ng ulan at ang kalamigan ay "romantic". Napaisip ako, bakit kaya niya nasabing romantic ang mga iyon? Naisip ko na lang, kung ako ang tatanungin, sasang-ayunan ko siya na ang mga iyon ay hindi dapat maihalintulad sa kalungkutan sa kadahilanang...wala lang! maiba lang. Lahat kasi ng tao pare-parehas na ang tingin sa ulan kaya gusto ko maiba naman. Lahat sila naaasar kasi umuulan pero ako hindi, partida bumabaha pa sa amin ng lagay na 'yan ah! hehehe

Katulad rin kasi niyan ng aking paniniwala na kahit anong bagay na masama ang nangyari o mangyayari sa iyo, lahat ay may dahilan. Nandiyan ang ulan dahil may dahilan kaya huwag nating isisi sa kanya ang ating kalungkutan. Ang ulan ay dala ng natural na proseso na nangyayari sa mundo, parte rin siya katulad natin. Katulad ng parte din ng ating mga utak ang ideya na malungkot nga kapag umuulan. Sa dalawang pagkakataon, may napansin akong pagkakaparehas.. at ito ay ang pagiging natural ng mga bagay kaya huwag nating isipin na may kakaiba sa nangyayari kapag umuulan. Walang kakaiba sa paligid at wala rin namang kakaiba sa atin. Lahat ay natural lamang na nagaganap at hayaan natin syang ganun.

Haaay! Sige na nga, nandito na naman ang aking utak na kung ano-anung naiisip. hahaha..

Pitong Kasalanan

Ang ating mundo ay gapos ng ebolusyon na hindi natin kailanman maaring pigilan. Kaakibat ng ebolusyong ito ang pagkalimot natin sa mga bagay na hindi natin dapat na gawin. Imoralidad, ano nga ba ang salitang ito na madalas natin marinig sa ating mga nakatatandang mga haligi ng lipunan? Masasabi kong ang imoralidad ay tumutukoy sa pitong nakamamatay na kasalanan (7 capital sins) na parang sobrang normal na lamang na nangyayari ngayon.

1. Kapalaluan - ang sobrang pagbibigay ng halaga sa sarili na humahantong sa pagiging arogante sa kapwa. Nang dahil sa pagtingin sa sarili ay hindi na nakikita ang halaga ng ibang tao sa paligid. Kung sana'y matututunan lamang natin na lahat tayo ay pantay-pantay at walang higit sa kahit kanino pa man. Kahit nga hayop at mga halaman ay nararapat na bigyan ng karampatang respeto.

2. Inggit - Maraming mga away ang nagmumula sa inggit at minsan pa nga ay humahantong sa mas hindi magandang mga bagay. Sadya sigurong may mga taong hindi kaya na makita ang kapwa na lumalamang sa kanila. Maari sigurong humanga sa kung ano ang narating o nagawa ng ilang tao pero ang magtanim ng galit dahil sa inggit ay sadyang maituturing na kasalanan.

3. Katakawan o Glutoniya- masasabing kapatid ng pagiging maramot sapagkat pinipilit nating kumunsumo ng pagkain o inumin na labis na sa kailangan ng ating mga katawan. Marami ang mga tao ang mas naghihirap at walang makain sa ating lipunan pero minsan tayo ay nagiging insensitibo sa katotohanang ito. Kung minsan ay gagawin pa natin ang lahat para lamang hindi mapunta sa mas nangangailangan ang mga bagay/pagkain/inumin.

4. Kahalayan - ay ang matinding pagnanais para sa kaligayahang sekswal at senswal. Ito ay matatawag din nating kamunduhan na minsan ay nauuwi sa pagpapakita ng kapangyarihan at mas malala pang kasalanan. Ito ay ang pagsasabuhay sa labis na paghahangad sa tawag ng laman. Makikita naman siguro natin sa mga balita ngayon ang mga krimen na may kinalaman sa ikaapat na kasalanan.

5. Poot - Sino ang hindi dumaan sa galit sa tanang buhay niya? Ngunit ito ay kailangang mapaglabanan upang hindi lumala. Ang pagpapayabong sa damdaming ito ang magiging susi upang tayo ay makagawa ng mga bagay na sobrang sama. Ang galit ay ginagamit ng puwersang dilim upang mabulag tayo at mawala ang paniniwala natin sa Panginoon. Mahirap labanan ngunit kailangan dahil ito ay nagsisilbing pagsubok sa ating pananampalataya sa kanya.

6. Pagkaganid - o kasuwapangan ay ang labis na paghahangad na yumaman o makaangat sa buhay sa kahit na anong paraan. Halos lahat naman siguro tayo ay ayaw maghirap hindi ba? ngunit ang kasalanang ito ay ang paggawa ng mga bagay na makakatapak sa kapwa para lamang makamit ang nais na kaginhawaan. Uunahin ang kapakanan ng sarili bago ang magmalasakit sa kapwa.

7. Katamaran - ay ang pag-iwas sa trabaho na wala namang dahilan. May mga dahilan sa ating panahon ngayon kung bakit hindi makakuha ang ilan ng trabaho. Ngunit kapag ang dahilan ay sadyang nais lamang ng walang ginagawa, ito ay magbubunsod ng gutom para sa pamilya.

Ang mga kasalanang nabanggit ay masasabi kong "present" sa ating lahat one way or another. Suriin natin ang ating mga sarili at mag reflect sa mga bagay-bagay.

Another Paranormal Activity: Adik lang o Totoo?

....naganap bandang Abril ngayong taon

Madaling araw, tapos na ang aming shift at nanatili na lamang ako sa office para tapusin ang ilang trabaho sa overtime. Nakaramdam ako ng pagod kaya nagpasya akong pumunta sa powder room (CR) para mag retouch ng make-up. Pumasok ako doon at ako lamang mag-isa. Normal lang ang pakiramdam at nakatingin ako sa salamin dahil nagme make-up nga ako. Napansin kong nakabukas ang isang cubicle habang nakatingin ako sa salamin. Hindi ko naman binigyan ng lubos na pansin sapagka't wala namang hindi normal sa bukas na cubicle hindi ba?

Hanggang sa peripheral vision ko ay may imahe akong nakita na kulay brown na parang taong naglalakad mula sa pinto papunta sa nakabukas na cubicle. Tiningnan ko iyon pero wala namang tao, naisip ko tuloy na baka pagod lang ako. Sakto rin naman na pumasok ang isa kong kasamahan sa CR kaya pahapyaw kong naikwento ang nangyari. Hindi matatakutin ang kasamahan kong iyon kaya't kinumbinse niya ako na wala lamang iyon. Minsan ay nakakaramdam din naman talaga ako pero nung oras na iyon ay kakaiba ang aking pakiramdam.

Bumalik ako sa workstation na parang walang nangyari pero parang ang bigat ng ulo ko at ang lamig ng pakiramdam ko. Nagpatuloy ang pakiramdam na iyon ng mga ilang minuto, nakita ko pang nakatayo ang aking balahibo sa braso kaya't bigla akong pumikit at bumulong "lumayo ka! hindi ka kailangan dito" Matapos nun ay lumamig ang kanan kong tenga at narinig ko ang banayad na tawag na "Mau". Dumilat ako at agad na lumayo sa puwesto ko at ikinuwento sa aking mga kasamahan ang mga nangyari. Alam kong magdudulot ng takot iyon subali't yun lamang ang alam kong paraan para tantanan ako. Ginawa ko namang "light" ang pagkikwento sa kanila ngunit nang mga oras na iyon ay ramdam ko pa rin ang presensya.

Bumalik ako sa workstation ko at nagdasal sa isip ko. Hindi agad umalis ang presensya pero nilabanan ko na lamang iyon. Alam kong gawa ng mga di kagandahang elemento na pumupukaw lamang ng atensyon. Agad na rin akong umuwi matapos ng pangyayaring iyon at hindi ko na lamang binigyan ng tuwirang pansin ang lahat.

Pananaw sa Undas

Undas 2011, nagsimula na ang panahon kung saan tayo ay magsasagawa ng pag-alaala sa mga namayapa. Ang kamatayan ay hindi natin maiiwasan, alam naman natin na lahat tayo ay darating sa puntong iyon dahil wala namang zombie sa atin malamang J. Ito ay napakahirap tanggapin ngunit wala tayong magagawa dahil kahit nga nobela ay may katapusan, ano pa kaya ang buhay?

Isa sa aking aalalahanin ay siyempre ang pinakamahalagang bahagi ng aking pagkatao, ang aking ama na namatay mga 21 yrs. na ang nakalipas. Kahit na literal na wala naman akong alaala sa kanya sapagkat bata pa ako nung nawala siya, bibigyang pugay ko naman ang kanyang pagkabuhay sa ating mundo na nagbigay daan naman sa aking pagkabuhay.

Sana lamang, sa darating na Undas ay gawin talaga natin ang pag-alaala sa mga namayapa at huwag naman gawing OA sa selebrasyon ang mga araw na ito. Kabi-kabilang “parties” at hindi magkamayaw na mga costumes, karaniwan iyan sa panahong ito. Hindi naman ito masama dahil nakagisnan na natin ito. Ang akin lamang, sana’y bigyan natin ng kaukulang pag-alaala silang lahat sa panahong ito. Hindi lamang out of town dahil sa long weekend, parties at kung anu-anong kakatakutan ang gawin natin sa Undas. Nawa’y mas manaig ang ating pagbalik tanaw sa mga namayapang kapamilya, kaibigan o kahit sino pa man na dumaan sa ating buhay.

High Blood Layuan mo Ako

Masasabi kong isa sa pinakastressful na mga araw ang nagdaang 2 linggo. Akala ko dati kaya ko, pero dumating na rin ang pagkakataong susuko ka rin talaga sa pagbibigay ng pasensya. Siguro para sa ilan, mali ang aking ginawa na pagsalungat at sa madaling salita ay sa pagbulalas ng sama ng loob sa harap ng nakakataas sa akin. Pero paano mapipigilan ng isang tao ang kanyang sarili kung ang hinuhusgahan na ay ang kakayahan niyang gawin ang bagay na matagal na niyang ginagawa sa harap pa ng maraming mga tao? 

Malamang sinasabi ng mga kunserbatibong tao, "eh wala namang magagawa kung uminit ang ulo niya eh, wala pa rin naman laban dapat pinakalma na lang niya sarili niya". Sasabihin ko naman, madaling magsalita pag hindi ikaw ang nasa sitwasyon, madaling ibigay ang sinasabing respeto kapag hindi ikaw ang nandun sa posisyon.

Ang pangyayaring iyon ang nagbunsod sa akin na gumawa ng aksyon na hindi ko kailanman pagsisisihan. Sapagka't sa aksyon na iyon ay naipadama ko sa lahat na sobra na ang gginagawa sa akin at ako ay isang staff lamang na hindi kayang sumalag sa lahat ng bagay na ibinabato sa akin.

Nakakarinding Kasamaan

Ang mga tao ay sadyang marupok sa tukso at sa tawag ng puwersa ng dilim. Minsan natatalo ang ating mga isip ng mga bagay na lihis sa tama dahil na rin sa iba't ibang kadahilanan. Siguro, ito ay natural na sa atin dahil sa regalong ipinagkaloob sa atin ng Panginoon na Kalayaan sa pagpili ng mga bagay na ating gagawin sa buhay. Hindi ko lubusang masisisi ang bawat isa sa atin na gumawa ng mga bagay na di maganda sa kapwa lalo't ang nakataya ay ang sariling kapakanan. Meron din naman gumagawa ng mga masasamang bagay dahil trip lang nila, wala lang! o kaya naman ay lango sa mga bisyong nag-uudyok sa kanila upang manakit ng iba.

Heto ang mundong ginagalawan natin ngayon, 'wari mong isang malaking kakahuyan na punong-puno ng mga buwitreng handang dumakma sa iyo. Pero naisip mo ba? pag may taong gumawa ng hindi maganda sa iyo, ikaw ba ang dehado? Ang sarili kong prinsipyo ay hindi, sapagkat alam ng nasa itaas kung ano ang mga nangyari at kung ano ang intensyon na umiiral sa ating mga puso at isipan. Marami sa atin ngayon ang natutuwa kapag nakakapanlamang sa kapwa pero ano nga kaya ang kaparusahan na naghihintay sa mga taong masasama sa kabilang buhay o sa tinatawag na araw ng paghatol? may magagawa ba ang galing nilang mag ingles? ang yaman? ang posisyon? ang magandang mukha o ang mga bagay na nakakapagpataas sa ere ng mga taong ito pag dumating na ang takdang panahon?

Paano kung lahat tayo ay gigising isang araw at lahat ng mga taong napatunayang nanlamang o gumawa ng hindi maganda habang nabubuhay  sa batas ng Diyos ay may karampatang kaparusahan. Paano kung akala natin ay mga kaluluwa natin ang masusunog sa kumukulong asupre o bolang apoy ngunit ang mangyayari pala ay ang pisikal nating katawan ang masusunog at magdurusa ng paulit-ulit ng walang tigil? Naiisip ba natin ang mga bagay na iyan bago tayo gumawa ng hindi maganda sa kapwa natin? Sa tingin ko ay hindi, sapagkat kung bubuklat ka ng dyaryo ay makakakita ka ng mga larawan ng imoralidad, kahirapan , kalapastanganan sa kapaligiran at mga krimen na bumubulag sa mundo ngayon.

Isang araw ako ay naglalakad at nakakita ako ng isang nagbabasura kasama ang kanyang mga anak. Napaisip ako, "kung talagang nagsisikap siyang mamuhay ng matino na walang tinatapakan na kapwa, kahit ganyan lang siya ay mas mapalad siya kumpara sa kahit na sinong mas nakakataas ang uri sa kanya". Gusto kong lumuha sapagkat masyado akong nalulungkot sa katotohanang hindi maaaring tayong lahat ay maging pantay-pantay. Gumawa na ang tao ng pamantayan kung ano ang mabuti at kung ano ang masama base sa kanyang sariling interpretasyon at paniniwala. Nakakalungkot na ang primitibong paniniwala sa kung ano ang tama ay mistulang nagiging parte na lamang ng pananaw ng bawat isa sa atin.

Ngayong ganito na ang mundo, saan ka sasama? sa buhay na itinakda ng Panginoon? o sa buhay na idinikta ng lipunan at ng mga tao sa paligid mo. Oras na para mag-isip ka kaibigan para sa pagpili ng tamang landas. Kung inaakala mong matuwid ka na, isipin mo kung ano ang mga kasalanang ginawa mo sa kapwa mo. Ituwid mo iyon sa pamamagitan ng paglaban sa kasamaan mula ngayon at taos-pusong pagmamalasakit sa mga taong kakilala at hindi mo kakilala ngayon. Hindi pa huli ang lahat, pawiin ang takot sa mga darating na parusa sapagkat kung gumawa ka ng kabutihan, mamatay ka man ngayon ay wala kang mararamdamang alinlangan. Alam kong mahirap itong gawin, ngunit kaya naman siguro nating subukang piliin kung ano ang tama. 

Balita..Taktika...Diskarte....Panira?

Ang panonood ng balita ay isa sa mga libangan na gustong-gusto kong ginagawa upang kumalap ng mga kapaki-pakinabang na impormasyon. Ngunit may mga bahagi ng pamamahayag ang hindi ko lubusang maintindihan at sinasang-ayunan. Ito ay kapag sobra-sobrang impormasyon na ang ipinapalabas ng media ukol sa isang isyu o pangyayari.

Halimbawa na lamang nito ay ang naganap na hostage sa Quirino Grandstand noong nakaraang taon. Napaisip ako, hindi pa puwedeng hindi buong araw o maya't-maya ang pagbibigay ng updates sa lahat ng mga nagaganap? Ang medyo hindi pa maganda para sa akin ay naibigay pa ang ilang mga impormasyon na naging mitsa ng pagpalpak ng operasyong iyon. Naalala ko na naman ito nang napanood ko kagabi ang isang balita ukol sa Cyber Crimes. Tinanong ng reporter ang isang opisyal ng Anti Cyber Crimes Agency natin tungkol sa mga kagamitang panlaban sa ganitong uri ng masamang gawain. Inisa-isa ng opisyal ang mga gadgets na ginagamit nila na para sa akin ay hindi naman sana kailangan. Sa ganoon kasing paraan ay nabibigyan pa ng ideya ang mga tulisan kung paano makakalusot sa mga awtoridad.

Hindi ba talaga uso sa atin ang pananahimik sa mga bagay na ginagawa natin? Repleksyon ba ito ng kaugaliang hindi tayo nakukuntentong gumalaw ng tahimik, at may pagnanasa tayong isapubliko ito o ipagbigay-alam sa mga tao na "hoy may ginagawa kami!".. pasiklab kumbaga. Walang masama sa pagsasabi ng mga aksyon natin sapagkat kailangan naman talaga ng transparency, ngunit sana ay aralin din natin ng maigi ang mga bagay na ipinalalabas natin lalo't marami ang apektado nito. Sa parte naman ng media, sana ay maihiwalay ang pagbibigay ng impormasyon sa tinatawag na sensationalism. Hangga't kinakagat ng mga tao ay patuloy na ilalabas ang mga impormasyon na pupukaw sa atensyon ng mga manonood kahit ito ay sobra-sobra na. Sa kabilang banda ay di ko maisisisi ang lahat sa media sapagkat papel nila ang magbigay ng  balita at hangga't may lumalabas na scoop ay ilalabas at ilalabas iyon. Ang bottomline naman ay talagang babagsak sa mga taong nagpapalabas ng mga balita katulad ng mga Kapulisan o ng mga awtoridad.

Natandaan ko tuloy ang isang episode ng "Criminal Minds" series kung saan ay napagsabihan ng Bureau Chief ng Behavioral Unit ng FBI ang kanilang Liaison Officer dahil sa isang leak na lumabas. Ayon sa kanya, may mga bagay na hindi na dapat ipinapalabas sapagkat nasa gitna pa sila ng Hostage Taking na makaka distract sa aksyon ng kriminal na tinutugis. Kung dito yun sa atin? malamang ay naidaldal na ang lahat ng mga bagay na hindi naman dapat naidaldal. Isipin natin, hindi ba mas magandang gumalaw at mag-isip ng tahimik at magkamit ng magandang resulta kaysa puro salita o interview pero wala namang napapala? Huwag nating bigyan ng dahilan ang iba't ibang sektor, lalo na ang mga masasamang elemento na makakita ng butas at oportunidad na manabutahe. Simple lang, may mga bagay na hindi dapat ilabas sa publiko katulad ng "gagamiting lubid sa pagpasok sa na na-hostage na bus"....

Kaplastikan vs. Pakikisama

Sa buhay natin, may mga pangyayari na sumusubok sa ating relasyon sa mga taong nakapaligid sa atin. Minsan, may mga taong sa una ay ok naman pero habang lumalaon ay lumalabas ang mga ugaling hindi natin masakyan. Sa pagkakataong ito ay nagaganap ang tinatawag nating conflict na minsan ay nauuwi sa hayagang away o maaari rin namang cold war.

Ngunit hindi natin maaaring hindi pansinin ang mga taong tulad nito ng panghabambuhay. Maaring kasamahan natin sa trabaho, kamag-anak o kaiskwela ang mga naturang mga tao na kahit anong mangyari ay kailangan pa rin nating makadaupang-palad kahit paano. Sa mga ganitong tagpo, paano ba natin malalaman kung pamamlastik o pakikisama na lang ginagawa natin sa kapwa natin?

Ang kaplastikan ay hango sa materyal na plastik, hindi tunay at mas mababang uri kumpara sa mga tunay na materyales. Ito ay hindi totoo at walang bahid na pagiging tunay kahit na anong gawin natin. Plastik ka kung wala namang ginagawang di magandang bagay yung tao sa iyo pero inis na inis ka sa kanya at dumating sa point na sinisiraan mo siya sa likod pero pag nakaharap ay ok naman kayo. Plastik ka kung may kasamang inggit ang nararamdaman mo at ang inggit na yun ay nagbibigay ng kagustuhan sa iyo na siraan o i-bully yung taong iyon. Higit sa lahat, plastik ka kung marami kang nakikitang kamalian dun sa tao pero hindi mo naman kayang sabihin ng harap-harapan.

Sa kabilang banda, ano naman ang pakikisama? Ito ay kalimitang napagkakamaliang kaplastikan. Kapag ang taong kinabibwisitan mo ay talagang kilala na sa kasamaan ng ugali sa kapwa ngunit kailangan pa rin na maging kasundo mo kahit paano, iyon ay tinatawag na pakikisama. Wala kang magawa kundi maghimutok sa mga taong malapit sa iyo dahil sa mga ginagawa niyang kaasaran pero ikaw ay nakikipagbatian pa rin dahil kailangan. Marahil ay katrabaho, kaiskwela o taong mas nakakataas sa iyo. Ito ay maaaring maihalintulad sa isang defensive approach lamang dahil hindi naman ikaw ang nanguna sa lahat. Pakikisama ang tawag kung pagtapos ng pakikipag-usap tungkol sa kailangan na paksa ay hindi ka nakikipagkaibigan ng sobra dahil wala ka namang pakialam sa kanya. Wala kang balak siraan o wala kang inggit na naraamdaman. Nakikipag-usap ka dahil sa katwirang...trabaho lang.

Pakikisama ang tawag kung ang relasyon mo sa iba ay "as it is" lamang, walang labis, walang kulang. Kabatian pag kailangang mambati pero maliban doon ay wala ng iba pa. Heto lang ang dapat na isipin para malaman ang kaibahan ng kaplastikan at pakikisama..kapag nasa opensa ka plastik ka! Kapag nasa depensa ka, pakikisama iyon. Kung humahantong ka na sa pambubully sa kapwa mo dahil sa mga ginagawa mo, pero nakukuha mo pang ngumiti sa kanya.. Plastik ka.

Ang mundo ay punong-puno ng mga taong ganito. Katulad ng totoong plastik, mahirap silang matunaw at hindi natatanggal sa mundo ng ilang milyong taon. Nasa sa atin kung paano natin i-hahandle ang lahat ng iyon. Walang malinis sa atin, sigurado ako kahit isang beses sa buhay natin ay nagtaglay din tayong lahat ng ganitong uri ng di kagandahang ugali. Higit sa lahat, isipin natin ang Diyos ay nakatingin sa lahat ng ginagawa at intensyon natin. Wala tayong kawala kung sinisiraan natin ang kapwa natin.