Ang Pag-Ibig ay “Choice”

Ang pag-ibig ay isang pakiramdam na sobrang hirap ipaliwanag at marami ang maaring ipakahulugan base sa taong nakadarama. Maraming uri ng pag-ibig na iba-iba ang pinatutungkulan at lahat ng ito ay sinasalamin ang isang regalo na ipinagkaloob ng Panginoon, ang makadama ng pagmamahal. Maaring pagmamahal sa pamilya, kaibigan, kalikasan at sa espesyal na taong darating sa ating buhay.  Ngunit sa mga nasaad, minsan hindi natin namamalayan na ang napakagandang bagay na ito ay nagiging masama na dahil sa pakahulugan na ibinibigay natin dito. Nandiyang may nakakapatay dahil dito, may nakikipag-away, may nagpapakatanga at may nagiging obsess.  Marahil sa paglipas ng panahon ay sobrang nagiging kumplikado ng mga bagay pagdating sa Pag-Ibig na laging may kaakibat na sakit o saya.

Para sa akin, ang pag ibig ay isang “choice” at sa ingles ay masasabi ko ngang commitment na dapat na natin tanggapin lalo na sa aspeto ng pag-asawa. Kapag pumasok ka na diyan, ito ay hudyat ng isang buhay na kasama ang taong napili mo. Kaya nga tayo may estado ng pagpili para habang nandun tayo sa sitwasyong iyon ay matutunan nating pag-aralan ang lahat ng mga bagay sa taong minahal natin.  Sapagkat’t pag naitali ka na sa kanya ay ang susunod na kailangang gawin ay tanggapin ang mga pagkakaiba na meron kayong dalawa.  Iyan ang ideal na dapat mangyari upang maiwasan sana ang hiwalayan na kalimitang nangyayari sa atin ngayon. Ang kasala ay dapat na nirerespeto katulad ng pagrespeto mo sa Panginoon natin dahil ito ay isang pangakong binitiwan sa harap niya. Marahil kung hindi pa kasal, maari pang gawin ang mga bagay na naisin na gawin, pero kung nakatali na? Hindi na natin kailanman puwedeng sirain iyon lalo na kung gawa lang din ng tao ang pagkasira (alam kong alam niyo ang ibig kong sabihin).

Subalit, oo! Alam ko ang mga nasa isip ninyo. May mga pagkakataong hindi ko puwedeng husgahan ang ilan dahil marahil ay may napakabigat na dahilan. Sa mga pagkakataong iyon, bahala na siguro tayong mag tancha ng mga bagay-bagay ngunit bandang huli dapat ay uuwi pa rin ang puso at isip sa taong pinili mong mahalin habambuhay kasama ng mga supling na naghihitay sa iyong pagdating. Sana’y kung magagawaan pa ng paraan ay gawin natin para sa pamilya at sa mga anak. Nakakalungkot lang kasi na minsan nakakarinig ako ng mga katagang “nagiging losyang na kasi siya kaya parang nawala na ang gana at pagmamahal ko sa kanya”.  Hindi ito dahilan, dahil kasabay ng pagsasabi mo ng “oo” sa altar ay ang pagtanggap mo nga sa lahat ng mga magiging kahinatnan.  Hindi rin tamang gamitin ito ng mga tinatawag na pangatlong partido para i-justify ang pakiki-apid sapagkat nang nagsimulang nagmahalan ang dalawang taong iyan ay wala ka naman sa eksena.

Love is a choice and you have to stick with it, hindi siya joke na dahil lang sa tawag ng laman. Ito ay masasabi kong bokasyon na kailangan nating paghusayan at alagaan habambuhay. Naniniwala ako na pagdating ng pagtanda ng mga mag-asawa, mas lamang na ang pagkakaibigan kesa kahit anu pa man. May mga pagkakataon na unti-unting mawawala ang alab ng pag-ibig pero sa kabilang banda ay tumatatag ang pagkakaibigan ng dalawang pusong pnagtagpo ng pagkakataon, companionship na hanggang sa huli tayo ang magkahawak ang kamay at walang bibitaw. Para tapusin ang aking naisulat, iiwan ko ang quote sa ibaba…sana’y isapuso natin ang kahulugan ng pag-Ibig. Tayo ay may kanya-kanyang opinyon ukol sa kumplikadong paksang ito, ngunit isang bagay ang sigurado ako.. ako, ikaw, siya, tayo ay nakakaramandam ng pagmamahal.. bahala na tayo kung ano ang gagawin natin sa regalong ito.

“Love is always patient and kind; it is never jealous, love is never boastful or conceited; it is never rude or selfish; it does not take offense, and is not resentful. Love takes no pleasure in other people’s sins but delights in the truth; it is always ready to excuse, to trust, to hope, and to endure whatever comes. Love does not come to an end.”