Ibang Buhay

Ang mga rosas ay maganda, ito ay lanta

Ang umaga ay kay liwanag, didilim pa lamang.

Ang hangin ay banayad, mamaya pa lalakas

Kahit maghanda, alam mo kung saan papunta.

Ang perlas ay kumikinang, ngunit bakit nasan na?

Mga hayop na gala, ngayon ay nawawala.

Ibig ko bang sabihin na maaring lumisan nga?

Ang kariktan noon malamang maglaho na.

Tayo ang sampid, pero tayo ang sumira

Hindi nila mapalayas sapagkat dehado sa digma.

Wala na ngang kapangyarihan, walang lakas na maibuga

Pero sino ang inuubos at pinapatay.. hindi ba sila?

Hintay lang sabi nila, ang mundo ay inyo na

Mawawasak ang lahat pero hindi ito sumpa,

Katotohanang daig pa ang pagsabog ng bomba

Tuluyang mabubura…Lahat ay Mawawala

Tavita M.D.

April 10, 2011

11am

Importante Bang Sawsawan?

Ang mga Pilipino ay mahilig talaga sa fishball... kasi mahilig din tayo sa sawsawan. Bakit ko nasabi? Willie Revillame vs. Contractualization, magtanong ka tungkol kay Willie malamang lahat may komento. Sa kabilang banda, magtanong ka tungkol sa Contractualization na apektado ang kabuhayan ng mga tao dito sa atin, nakakalungkot man sabihin pero karamihan ay hindi alam ang konsepto. Nabubuhay tayo sa isang teleserye, na pinangungunahan ng lipunan, media at ang tema ay pagpapanggap. Eto ang lipunang meron tayo, nakapiring at pati ang tenga ay may takip. Natatabunan ang mga mahahalagang isyu ng mga usaping hindi na dapat pinalalaki. Hindi ko masisisi tayong mga taumbayan sapagkat paglabas natin sa kanto yun ang naririnig natin mula sa tumpok ng mga chismoso't chismosa na may mga dala-dala pang mga anak. Yan din ang Pangunahing Lathalain sa karamihan ng mga dyaryo, maliban sa mga artikulong may pamagat na tulad ng "Nene, inutas ng sariling Ama".

Naging ganito na tayo, hindi ko alam kung bakit nagkaganito pero ganito na talaga tayo. Ang pagsawsaw sa buhay ng mga artista at sa kung anu-ano pang usapin ang minamaster nating lahat. Indikasyon ito na kulang ang tamang edukasyon nating lahat at malawak ang epidemya ng kawalang kaalaman. Panandalian nating nakakalimutan ang hirap sa pamamagitan ng pagtalakay sa mga buhay-buhay ng mga artista at sa panonood ng mga panandaliang Headlines. Opinyon ko lamang na hindi dapat maging paksa ng debate si Willie, dahil siya ay hindi mahalagang parte ng pang araw-araw nating pamumuhay. Hindi sa kinakampihan ko si Willie dahil wala naman akong relasyon sa kanya, pero naisip ko lang.. kaya may sumasali sa mga game shows at may inaakusahan tuloy silang nang exploit ay dahil saan?? sa Kahirapan...

Kahirapan na sanhi ng mga Paksang ni hindi natin alam at malimit lamang na mapag-usapan. Sa totoo, marami pa nga ang walang tiyagang alamin ang mga ito.Pasalamat talaga ang mga pulitiko dito kasi...ganito tayo! Tara sino naman ang next na pwede mapag usapan??.. aaaaahhhh.. alam ko na!! yung nagsulat ng blog na to! OA naman para napag-usapan lang eh ang dami ng sinabi... oh ikaw na!

ahahahahahaha!!

This is a JOKE

How would you differentiate a joke from an insult? Was there a time when you got into a quarrel because of a misunderstanding caused by a "joke". I bet almost all of us have already experienced these things. If you deliver a joke, be sure to know your audience or the people that would hear your piece. Ask your self first, "Are they my friends or just acquaintances that I barely knew? what level of friendship do I have with these people?". Next consideration would be their personalities, are they aggressive? sensitive? or doesn't even care at all? If the joke would be delivered inside your so-called circle of friends, then perhaps you already know the boundaries that should never ever be crossed. Likewise, if the joke is already below the belt then they already have the guts to give a heads up to you that it is offending. A true friend will be pissed at first (I believe just a normal reaction) but that would definitely be forgotten and forgiven afterwards.

Now let's move to everybody else besides your friends. To make yourself safe from committing an offense, please don't make use of sensitive topics as a subject of your laughing trip (remember that you are not part of a comedy bar). What are these?.. the get-up/clothing of a person, their bad experiences in life, their vulnerabilities, their appearances and last would be their families. You hit those targets then it would be a bull's eye on the dart board of anger. The rage would either be a hidden one or a blast, it depends again on the character of that person you are conversing with.

We go now to how you have delivered your jokes..."did you use the right words?" I mean the not so harsh words that would instill humor instead of an insult. I would say that those stand-up comedians / comediennes are good in this aspect of delivery. You would think of the logic behind the statement that they have conveyed... and when you get it, you will automatically laugh and  forget that YOU are on the spotlight..

If you can't really avoid to make someone as a laughing stock, befriend  and assess him/her..so that you will be able to legally perform your jokes. I cannot thoroughly tell the best things to laugh and joke about because at the end of the day it will be our judgment that will still prevail. What I'm just saying is that be cautious and be sensitive. If you want to "make lait" someone.. then that should be an annoying "someone" also.. well.. well..well.. a favorite subject of mine. :)

Paunawa: Huwag gawin ang mga sumusunod

1. Huminto bigla sa paglalakad para magtext or makipag-usap sa kung sino man. "Teh, Try niyong gumilid teh di ba? sa inyo kalsada??? nagmamadali ako!!!!."

2. I-sway ng 90 degree angle ang buong kamay dahil nakakatama ka. Sarap pigilan yung kamay at sabihing "Teh!!!!! pwede akong dumaan????"

3. Ilugay ang mahabang buhok habang nasa jeep na mabilis magpatakbo dahil nakakain ko na ang buhok mo! "Teh bili ka blower o kaya naman panali ng buhok.. please lang"

4. Mag radyo, kumanta o mag-usap ng sobrang lakas sa hindi swak na lugar. "Teh spell.. please stop, thanks"

5. Makibayad sa jeep samantalang kelaki-laki pa ng puwang para makapunta ka sa likod ng driver. Kapatid din yan ng magbabayad kung kelan kasasakay kko lang at ako ang napunta malapit sa driver samantalang ang tagal mo ng pwede naman magbayad. "Kuya, pwede kang umurong mag-isa, wag mo kong gawing konduktor!"

6. Umepal - lahat ng tao ayaw to, I am sure!.

7. Pag mag-asawa, hinahawakan sa gilid yung napakaliit na bata kaya natitisod ng mga nagdadaaan.."teh at kuya! i-gitna niyo kaya sa inyo si baby di ba? para hindi nasasangga anu ba!"

Ilan lang yan sa mga nakikita ko sa araw-araw na biyahe ko.. kaya mga kuya at mga teh.. umayos lang po tayo, please.

Operation M'que: Ang Paggala

Marinduque

Ang Marinduque ay isang pulong lalawigan ng Pilipinas na matatagpuan sa rehiyong MIMAROPA sa Luzon. Boac ang kapital nito. Nasa pagitan ng Look ng Tayabas sa hilaga at Dagat Sibuyan sa timog ang Marinduque. Matatagpuan ito sa timog at kanluran ng Quezon, silangan ng Mindoro, at hilaga ng Romblon. - hango sa http://tl.wikipedia.org/wiki/Marinduque

Marahil isa na ako sa pinakamahirap na ayain sa mga lakaran at alam na alam ko yun, sapagkat sa totoo lang mas gusto ko pang maging laman ng bahay kaysa lumabas at gumala sa mga panahong wala akong pasok. Siguro dahil na rin sa pagod sa biyahe araw-araw at sa pagiging isang certified KJ ko na rin (hahahaha, proud to be). Ngunit, nang maimbitahan ng isa kong matalik na kaibigan sa opisina na ma-experience ang kanyang Hometown ay hindi na ako nag atubiling sumama. Ito ay sa kadahilanang gusto ko talagang makarating sa isang isla at makaranas ng kahit saglit na katahimikan kasama nila. Hindi ko alam kung ano ang i-eexpect nung mga panahon na yun, basta ang alam ko hindi siya commercialized na pasyalang pang- summer na palasak na sa tenga ko. Marinduque ang destinasyon namin, tinuturing na puso ng Pinas dahil isa siyang isla sa puso ng Pilipinas. Sisimulan ko na ang kuwento ko:

March 25 - Madaling araw ng lumabas kami ni Rose, Marj at Janus sa Opisina namin. Sa taxi pa lang maingay na kami at sobra na sa daldalan papunta kila Marj sa Quezon City. Pagdating sa bahay nila ay hindi na kami natulog at hinintay na lang ang pagdating ng 5am para makalarga na kami papuntang JAC Liner sa Kamuning. Mga bandang alas sais na yata kami nakarating sa terminal at inabutan pa kami ng rush hour dun (my gulay). Obviously mga bangag na talaga kami nung mga panahong yun kaya natulog na lang kami.sa bus. Pagdating sa Pier sa may Lucena, hala! para na kaming nakawala sa kural at infairness ang lakas ng hangin galing sa dagat ha..super like! kasi noon pa lang ako makakasakay sa RORO (poor me)

RORO Papuntang M'duque

Nakasakay kami sa RORO ng mga bandang 11:30 na ng magtatanghali at nakadaong kami sa Marinduque ng mga bandang alas tres ng hapon. Sinundo kami ng Tita ni Marj (Si Tita Patty) at may bonus pang pagpasyal sa Monasteryo ng St. Claire at Simbahan ng Boac.

St. Claire Monastery

Boac Church

Dumiretso na kami sa bahay nila Marj pagtapos naming pumunta sa mga lugar na yun. Unang bugso pa lang ng gala pero sobrang masaya na. Lagyan pa natin ng masusing panginginain sa bahay nila Marj (ang sasarap ng food!!! courtesy of Marj's family...kaya nga nadurog ang diet ko.. huhuhu). Nagpalipas kami ng gabi sa resort na nirentahan namin at siyempre kulitan na naman. :)

March 26 - Mula sa bahay nila Marj, sinundo kami ng jeep na magdadala sa amin sa port na papuntang Maniuaya Island naman. Doon ko lang naman hinarap ang takot ko sa tubig, isang karanasang hindi ko malilimutan. Mahaba ang byahe namin papuntang island, gawa na rin siguro ng  pagiging salungat namin sa alon nung papunta pa lamang kami. Malapit na kami sa destinasyon namin nang sa isang iglap ay dumilim ang langit na parang uulan at humampas na sa amin ang napakalalakas na alon. Natakot ako talaga  noon, kasi sabi nga ni Rose ang itim na ng tubig kapag tumingin ka sa ilalim namin tanda na malalim na ang banda dun. Ang malupit pa nito, kinailangan naming lumayo sa isla para hindi kami maihampas ng alon at napapunta kami sa kalagitnaan ng dagat. Naaalala ko pa yung hampas ng napakalaking alon sa gilid ng bangka namin na parang kahit na anong oras pwede kaming itaob. Sa awa ng Diyos, nairaos naman ng bangkero namin ang lahat at hindi na kami tumuloy sa lugar na pupuntahan sana namin. (sayang!) Sinasabing napaka puti daw ng buhangin dun pero malakas na kasi ang alon kaya no way na pupunta pa kami (katakot!). Bagkus, dumaong na lang kami sa isang part dun kung saan dun na rin kami kumain at nagpalipas ng tanghali. Siyempre kasama doon ang kuwentuhan sa nangyari na naging one of a kind adventure ng buhay ko (at least sakin ha! kasi takot talaga ako sa malalim na dagat).

Maniuaya Island

Ayun na nga! at katulad ng ibang beaches sa Pilipinas.. napakaganda ng paligid. Akala mo wala kaming pinagdaanang kaba sa puso  kani-kanina lang ng dumaong kami dun sa pampang ng Maniuaya. Pictorial ang drama namin dun.. walang humpay na picture-picture. Mga bandang ala una ng hapon umalis na rin kami dahil pag sumapit na ang hapon, lalakas na ang alon dun at malamang ayaw na namin maranasan ang kaba ulit di ba? In fairness, nalungkot ako nung paalis na sa isla..tumatak sa isip ko, "napaka misteryosa mo..kalmado, tahimik at maganda sa pakiramdam sa pampang.. pero mahirap, maalon at nakakakaba ang pagpunta sa iyo".

 

Matapos sa isla ay dumiretso na kami sa isang resort sa mainland Marinduque kung saan ay tanaw ang Mt. Malindig. Doon na kami nanatili hanggang dapit-hapon.

Mt. Malindig

 

 

Halos naikot na rin namin ang buong Marinduque dahil maliit lang din ang isla. Meron ding tinatawag na "Bellaroca" na maihahambing sa Santorini sa Greece pero mahal ang bayad, hindi kayang puntahan..sana balang araw makapunta din. :). Natapos ang araw namin na halo-halo ang naranasan namin. Ika nga ni Janus, "parang ang tagal na natin dito" at sang-ayon ako dun. Parang ang tagal na namin dun, napakasaya pero siyempre may katapusan din ang bawat bakasyon dahil kinaumagahan ay uwian moment na.haaaayyyz!

March 27 - Uwian moment na!!!! namili muna kami ng pasalubong sa bayan at picture-picture na naman as usual. Ang sarap talaga sa pakiramdam na makatapak ka sa isang lugar na hindi mo pa napupuntahan. Pakiramdam ko ay napakalaya ko, walang katulad!. yun yung dahilan ng pagsama ko ang makaramdam ng kapayapaan.. walang gulo.. walang kahit na anong mgpapa stress sa akin kasama ng mga pinagkakatiwalaang mga kaibigan ko. Ganap na alas dose ng tanghali nang magpaalam kami sa Pampang ng Marinduque, sobrang nakakahilo ang biyahe pero ok lang kasi pauwi naman na. 

Actually sa blog na ito, hindi ko na isinama ang mga bloopers namin nun pero sobrang dami talaga. Kinakabagan na nga kami sa katatawa dahil sa mga punchline ng isa't isa. Si Marj, medyo may kaguluhan kausap...si Rose???? malamang si Rose na sobrang on-time sa lahat ng lakad, ahahaha! Si  Janus na minsan lang babanat pero malupit din yan at AKO na promotor ng kalokohan.. eh ayun na nga! nagulo namin ang Marinduque nang hindi sinasadya.. Until next time!!!! 

Acknowledgment:

Cabrera Family

Tita Patty and Family 

Ate Faye at Nadia

Bangkero at Driver namin (hindi ko nakuha pangalan)

At sa lahat ng mga nagpadali ng tour namin dun.. Maraming Salamat!!!! <>

*Maniuaya and Malindig photos were not owned by me but was taken from Google Image and the first part was from Wikipedia*